Meesterplant

Wel eens gehoord van Ayahuasca, truffels of misschien Hawaiian baby woodrose? (Die laatste klinkt schattig toch.) Deze meesterplanten, en nog een paar meer, ken ik inmiddels goed. Ze hebben mijn hart en ik ga met je delen waarom. Als je op Google zoekt lees je over verboden, zie je misschien rare filmpjes of verhalen. Maar ik zal je vertellen waarom ik, een best wel redelijke mevrouw die niet rookt niet drinkt en gestopt is met overmatig snoepen, er zo verschrikkelijk dol op ben.

Als je aan een plantje denkt heb je waarschijnlijk geen woeste gedachten. Het staat gezellig in de vensterbank, groen en onschuldig. Het meest intense plantje is misschien een cactus, maar verder zijn plantjes het saaie behang onder de levende wezens. Dat dacht ik ook. Maar…verkeerd gedacht, opnieuw denken!

De plantenwereld, ik ben geen bioloog, pin me niet vast op een jaar, is een ruime 500 miljoen jaar ouder dan de mensenwereld. En, ze zijn intelligent. Een vorm van intelligentie die heel anders is dan die van ons. Daarom herkennen we haar zo slecht. Maar ze is er wel. Er wordt gevoeld, gecommuniceerd en bewogen. En er is wel degelijk een manier om contact te maken.

Het is onze familie, de mensen, de dieren en de planten horen bij elkaar. Dat zijn we vergeten in de westerse wereld. We hebben alles dichtgemaakt met staal, beton en asfalt en de planten verdrongen tot parken en gecultiveerde bosjes. Maar overal op de wereld waar dat nog niet het geval is, waar de mensen nog leven als eenheid met dier en plant, daar weten ze het nog wel. Daar snappen ze dat er stoffen bestaan die we mogen gebruiken van de plant die als een puzzel passen in het binnenste van ons hoofd. En als dat gebeurt maken we contact met iets dat groter is dan ons dagelijkse zelf. Daar hoef je niet in te geloven, je hoeft er weinig voor te doen. Je hoeft er geen vreemde broek voor aan, geen bijzondere fluit te leren spelen of te mediteren op een berg. Je maakt contact met de plant, diens wijsheid en daardoor met je eigen innerlijke wijsheid. Zo, is dat wat of niet ?

De afgelopen jaren heb ik honderden mensen laten ‘reizen’, want zo noemen we het trippen op een meesterplant, psychedelica. En elke keer heb ik mij weer verbaasd over wat er gebeurde. Hoewel ik het wekelijks zag, werd het nooit gewoon. Ik ben een zeer nuchtere dame met een achtergrond in de forensische psychiatrie. Maar eerst zien, dan geloven, kan in de wereld van de psychedelica prima. Want heus, je ziet echt wonderen gebeuren. Kleine, huiselijke wondertjes en totaal veranderde levens, zij aan zijn en week na week. De bij binnenkomst gereserveerde en gespannen mensen gaan in dankbaarheid naar huis. Ik ontvang die dankbaarheid altijd ten onrechte. Natuurlijk werken wij hard om een veilige en prettige omgeving neer te zetten waar reizen goed kan. Maar ik ben niet de grote guru of de heilige moeder, wij zijn de bedienden van Pacha Mamma, moeder natuur. Zie ons als de DJ op het festival, je kunt fan van ons zijn, maar wie zijn wij als de elektriciteit uitvalt? Niemand bijzonders meer. Zonder de plant doen wij niets, bedank de plant.

De komende tijd zal ik hier iets over delen. Met het risico dat ik lijk op een kattenvrouwtje met een wat afwijkende denkwereld, dan maar. Ik beloof je dat ik je zal vertellen wat ik weet, dat ik het niet mooier of lelijker maak dan het is. Je hoeft het nooit te proberen als je daar niet voor open staat, die keuze is aan jou. Maar het is belangrijk dat je weet dat het bestaat. Het zou je kunnen helpen wonden te helen, je denken lichter te maken of je visie op het leven in positieve zin bij te staan. Planten met psychedelische superkrachten gebruiken is nooit een spiritual bypass, uiteindelijk doe je het werk zelf. Maar ik ga je laten snuffelen aan een oeroude, nieuwe wereld, met ongekende mogelijkheden.

Maak kennis met de meesterplanten: https://bezielen.nl/ayanana-innerlijke-reis/

Jacqueline Oranje, ceremonieleider plantmedicijn

Plantenreis – Wat gebeurt er?

Wat gebeurt er tijdens mijn plantenreis?

Stel, je gaat je eerste reis maken. Dan ben je een held, want als je dat durft dan doe je iets wat veel anderen ook zouden willen, maar die blijven thuis. Maar held zijn betekent niet dat je geen spanning voelt, dat is normaal. Ik ga je wat op je gemak stellen. Ik ga je in het kort uitleggen want je kunt verwachten als je bijvoorbeeld, aya of psilohuasca gebruikt. Dit is geen verkoop praatje. Reizen op een plant kun je vergelijken met kussen. Daartoe moet je niet overgehaald zijn, dat moet uit liefde, lust en vrije wil gebeuren, anders is de ervaring niet fijn. Wel is het fijn er het een en ander over te weten voor je begint. Als je daadwerkelijk komt reizen krijg je de uitgebreide versie, maar bij deze in het kort…

Je hebt het gedaan, je hebt de substantie tot je genomen. Je ligt op een matrasje te luisteren naar mooie, zachte muziek. Wat is dan waarschijnlijk het eerste wat er gebeurt? Heel vaak begint het met een lichamelijke sensatie. Een prikkeling in je handen of voeten, heel subtiel, maar er gebeurt wat. Ook kan het zijn dat je lichaam zwaar aanvoelt, of het tegenovergestelde, dat het lijkt alsof je gaat zweven. Dat voelt raar, maar vandaag is raar het nieuwe normaal. Geef je er aan over en ga het avontuur aan. Soms versnelt je hartslag wat, ook dat hoort er bij. Er gebeurt iets met je bloeddruk, daarom heb je ook serieus een dieet gevolgd de afgelopen weken. Als je rustig ademhaalt, in door je neus, uit door je mond, wordt het vanzelf weer rustig vanbinnen.

Een reis is heel persoonlijk, en al reis je honderd keer, de volgende reis is totaal anders dan de voorgaande. Soms worden je emoties vergroot. Je kunt erg veel voelen, je kunt zelfs een complete reis van een uur of zes maken en niet anders doen dan dingen voelen. Je kunt enorm moeten lachen, om jezelf en de wereld waarop je leeft, om onze angsten en denkbeelden. En soms huil je opeens, dat huilen kan lang duren. Het is dan soms een soort grote schoonmaak. Schrik er niet van als je met een geliefde reist, het kan ontzettend opluchten al ziet het er niet zo uit. Ook is het mogelijk dat je de liefde voelt op een prachtige manier. Voor je vrienden en familie, voor iedereen die die dag ook reist en de begeleiding, en ook voor de rest van de wereld. Als dat gebeurt, lekker van genieten.

Schaam je niet voor je tranen of je lach. Je eigen gedachten vinden het vaak erger dan dat de anderen het vinden. Degene die zegt dat dat absoluut niet kan, dat je voor joker staat, is je eigen monkey mind, je reptielenbrein. Het kleine oer-gedeelte van je hersenen dat er voor zorgt dat je blijft leven. Je kent dat kritische innerlijke stemmetje wel. Misschien vertelt het je vandaag dat je beter naar de bioscoop had kunnen gaan. Eet, vrij,vecht, zorg dat je in de groep past, anders ga je dood, dat is zijn boodschap. Probeer het oordeel over jezelf en de anderen zo goed mogelijk los te laten. Dat helpt je goed in je reis te komen.

Wat we allemaal hopen te krijgen zijn visuals, mooie beelden en inzichten. In het begin is het vaak een overweldigende kermis van kleuren en vormen. Laat je moneky mind niet alles analyseren en in kaart brengen. Ten eerste lukt dat toch niet. Ten tweede, dit is de substantie die jouw hersenen in gereedheid brengen voor de belangrijkere dingen die daarna komen. Weet altijd, er is een tijd dat je reis begint en er is een tijd dat je er weer uit komt. Voor iedereen, ook voor jou. Dus ga open en vrij rondkijken naar wat er gebeurt in dat brein van jou. Zoals ik net al zei, voor iedereen is het elke keer anders. De ervaring leert dat je precies krijgt wat je nodig hebt. Of dat zo is, daar mag je zelf een oordeel over vormen. Je eigen onderbewustzijn, of juist je hogere zelf in samenwerking met een meesterplant, dat geeft me toch een effect. In deel 2, de spectaculaire kant, Ik probeer het nuchter te houden, want ik vind dat ik dat moet zijn. Maar ik licht een tipje van de sluier over de magie. En ik vertel je ook wat je kan doen als het een pittige reis wordt.

Maak kennis met de meesterplanten: https://bezielen.nl/ayanana-innerlijke-reis/

Jacqueline Oranje

Plantenreis – Mijn eerste keer

Mijn reiservaring

Vroeger werkte ik voor justitie, met mensen die delicten gepleegd hadden. Veel van die delicten waren drugs gerelateerd. Ik zag uitgemergelde lijfjes met wilde ogen. Mensen die wanhopig graag hun drugsgebruik wilde voortzetten, maar ook wisten dat het hun ondergang zou betekenen. Ik wilde ze zo graag helpen! En dat was moeilijk, vaak onmogelijk.

Middelen die iets deden met het bewustzijn en ik waren geen vrienden. Ik rookte niet, ik dronk nooit, ik lustte niet eens koffie. Drugs was de draak en ik de dappere ridder die haar bestreed.

Ik hield echter wel van reizen en leerde graag over andere culturen. En op een dag las ik iets over Ayahuasca, uit het Amazone gebied.

Ik zou dat natuurlijk nooit proberen, wist ik zeker. Maar er over lezen was wel boeiend. Sjamanen die spraken met voorouders, andere werelden die bezocht werden, heling van geestelijke wonden. Ik las dat het ook mogelijk was om het onder goede begeleiding in Nederland te proberen. Mooi niet, gevaarlijk, onverstandig en totaal niet nodig, vond ik.

Tot ik mijzelf volledig in het wit gekleed, want soms gebeurt dat zo, in een boerderij in het midden van het land aantrof. ‘Waar ben je mee bezig, gek!’dacht ik toen ik mijzelf daar zo aan een boerentafel zag zitten, luisterend naar wat er zou kunnen gebeuren. De anderen leken mij verbazingwekkend normaal. Ik had alternatieve types verwacht, randje gestoord. Maar deze mensen had ik net zo goed in de supermarkt tegen kunnen komen.

De ceremoniezaal was mooi en mysterieus. En ik, ik dronk voor het eerst Ayahuasca. En daar ging ik! Ik werd een wereld ingezogen die alle voorstelling te boven ging. Volledig van mijn sokken geblazen werd ik. Een feest van kleuren, vorm, emoties en muziek. Tijd bestond niet meer. Bestond ik zelf eigenlijk nog wel? Ik was de afgelopen tijd nogal wat opstandig geweest. Ik had liefdevol voor anderen gezorgd, maar zelf was ik schromelijk in de steek gelaten. Daarom was ik een beetje boos op de wereld. In plaats van nog meer te geven had ik een protserige Rolex voor mijzelf aangeschaft. ‘Zo!’, dacht ik,’ Lekker voor je, wereld, ik doe het niet meer!’ Mamma Aya, mijn onderbewustzijn of wie dan ook, liet mij lachend weten dat ik een engeltje was en dat het niet erg was dat te blijven. Daar gingen mijn voornemens. Ook leerde ik dat ik niet mijn hele leven het werk zou hoeven doen wat ik nu deed. Wat dan wel?

De dag erna liep ik als een blij ei dankbaar in een gure regenbui. Ik zag een man achter een computer in een saai gebouw en in gedachten vertelde ik hem dat hij een lief medemens was waar ik van hield. Ik zag het leven in de kale bomen, de meeuwen en ik voelde het in mijzelf. Wat was dit allemaal?

De weken erna was de reis voortdurend in mijn hoofd. Dit zou iedereen moeten proberen, geweldig, wat een ervaring. Maar met wie deel je zo iets?  En als ik mijn werk niet meer zou doen, welk werk dan wel? Na lang denken besloot ik dat laatste te vergeten. Ik kan niets anders, ik wilde niets anders. Maar de Ayahuasca was mij niet vergeten, ik leerde steeds meer over haar en vond het geweldig. Het koste tijd, (wat is tijd?) maar ze kreeg gelijk. Ik hoefde dat werk niet voor altijd te doen. Ik mocht blijven delen en het werd wat minder grimmig om me heen. En toen gingen er deuren voor mij open, en ik stapte er door.

Maak kennis met de meesterplanten: https://bezielen.nl/ayanana-innerlijke-reis/

Jacqueline Oranje